Volgens mij zijn we collectief verslaafd aan slecht nieuws. Is het niet op tv, dan wel online. Overal worden we overspoeld met berichten waar je direct moedeloos van wordt. Serieus, daar zit je toch niet op te wachten?
Zet het nieuws aan en je krijgt meteen een portie ellende over je heen. Crisis hier, rampspoed daar, en politiek gekonkel alsof we in een eindeloze aflevering van Wie is de Mol? zitten. En ik snap het hoor: angst verkoopt. “Wat gaat er nu weer mis?” klinkt nu eenmaal spannender dan “Wat gaat er goed?”.
Maar eerlijk? Ik ben moe van alle ellende. Nu de dagen korter worden en het buiten al donker en guur genoeg is, wil ik binnen juist wat licht. En ik ben niet de enige. We willen allemaal ook wel eens horen dat er iets goeds gebeurt. Een buurt die samen zonnepanelen legt. Een groep kinderen die zwerfafval opruimt. Een initiatief dat écht verschil maakt. Iets normaals, iets moois. Iets waardoor je denkt: JA, meer van dit!
Het lijkt wel alsof we wantrouwen normaal zijn gaan vinden. Naar elkaar, naar de toekomst, naar de wereld. Maar wantrouwen is besmettelijk. Het zaait onrust, trekt muren op. En ik ben juist voor vertrouwen. Voor vriendelijkheid. Voor verbinding. Voor een goeie grap op z’n tijd. Dat maakt je dag toch stukken leuker?
Natuurlijk bestaat er angst. En soms is het nodig. Maar moet het echt alles blijven domineren? De knop moet om. Zet de tv uit. Leg die smartphone eens even weg. Misschien kunnen we onze aandacht dan wat vaker richten op wat er wel goed gaat. Op wat klopt. Wat groeit. Wat mensen samenbrengt. Op kleine daden die verschil maken — vooral ook in je eigen omgeving. Samen lachen. Verdriet delen. Gewoon mens zijn met elkaar.
Want als alles wat je aandacht geeft, groeit… dan groeit angst — maar óók hoop, vertrouwen en positiviteit.
