Herken je dat? Je denkt aan een oude vriendin die je al jaren niet hebt gesproken en bam, daar krijg je ineens een berichtje van haar. Of je zoekt naar een antwoord op een vraag en precies op dat moment hoor je twee wildvreemden bij de kassa over dat onderwerp praten. Toeval? Of is het een subtiele knipoog van het universum?
Laatst had ik zoiets. Ik twijfelde erover of ik een grote stap moest zetten, iets totaal nieuws moest proberen. En precies op dat moment krijg ik een appje van een vriendin: “Gewoon doen, anders krijg je spijt.” Oké, apart. Een uur later sla ik een boek open op een willekeurige pagina en mijn ogen vielen op de zin: “De grootste sprongen maak je buiten je comfortzone.” Eh… universum? Probeer je me iets te vertellen? Maar het werd pas echt bizar toen ik die avond de radio aanzette en de DJ doodleuk zei: “Soms moet je gewoon springen en erop vertrouwen dat je goed neerkomt.” Nou, als het universum zo duidelijk roept, dan kun je maar beter luisteren.
En echt, ik geloof hier in! Hoe vaker ik erop let, hoe bijzonderder ik het vind. Dat liedje op de radio waar je net aan dacht. Of die ene vrije parkeerplek vlak voor de deur als je haast hebt. Een vacature die precies op het juiste moment voorbijkomt, terwijl je helemaal klaar bent bij je huidige werkgever. Het gevoel dat alles ineens op z’n plek valt.
Carl Jung noemde dit fenomeen synchroniciteit: betekenisvolle toevalligheden die geen logisch verband lijken te hebben, maar die precies op het juiste moment plaatsvinden. Alsof het leven een onzichtbare regisseur is die alles subtiel in scène zet. Misschien is het bovennatuurlijk, misschien is het gewoon ons brein dat verbanden legt. Maar waarom zou het een het ander uitsluiten? Wat als het leven soms een beetje meespeelt? Ons gewoon een duwtje in de juiste richting geeft? Dat is toch prachtig!
Dus de volgende keer als het leven je een onverwachte knipoog geeft, knipoog dan even terug. Je weet maar nooit wie er meekijkt.
